Keşke hep dağlarda olsak…

Ben doğa ananın bahçelerinde, en çokta dağlarında nefes alıyorum. Ben şehrin ve bir takım insanların iki yüzlülüğünden dağlarda uzaklaşıyorum. Yoldaşlarımla o bembeyaz karda pamuk gibi düşüncelerin içinde göğe doğru çıkarken, ben huzuru en derinlerime çekiyorum ve şehirde ki zamanlarım için içime içime dolduruyorum. Keşke hep dağlarda olsak, birbirimize destek olsak, şehirdeki gibi anlaşılmayan nedenlerden birbirimizden uzaklaşıp insanlığımızdan utanmasak…