Çok düşündürücü bir hadise zaman… Aslında var olmayan ve bizim icat ettiğimiz bir şey… Ama var sayın ki var… Gerçekten çok hızlı geçiyor…
Bundan sanki 6 ay evvel Kampisti kurdum… Ama üzerinden 5 sene geçmiş…
Çok sevdiğim bir abim: Önemli olan yaşadığın senelerin sayısı yada şakakların düşen kırların ne kadar beyaz olduğu değil demişti…
Önemli olan yaşadığın günlerde ne yaptığın? Günlerini nasıl geçirdiğin? Şu ana kadar ne kadar güldüğün? Hayat neşe ve eğlenceden ibaret demişti…
Bende ona hayatta sadece neşe ve eğlence yok… üzüntü ve tatsızlıklarda var… ama sadece neşe ve eğlence hatırlanıyor… demiştim…
Ondan dolayı soruyorum size, ne kadar yaşadınız, ne kadar güldünüz bu hayatınızda şu ana kadar?
Eğer çok fazla gülmediyseniz, çok fazla neşeli vakit geçirmediyseniz hala vaktiniz var…
Bir şey yapılması mümkün olmayan 2 tane gün var şu dünyada… Bunlardan bir tanesi dün… Bir tanesi de yarın… Hiç bir şekilde bir şey yapamazsınız bu 2 günde… Bir şeyler yapabileceğiniz tek gün var, o da bu gün, şimdi… Halada geç kalmış sayılmazsınız… Yeni bir şeye başlamaya…
Birkaç ay önce marinada bir adam cağız gördüm yaklaşık 70 yaşındaydı… Hemen yanımda ki tekneye çok acemi adımlarla çıkıyordu… Bende ona yardım ettim. Adam heyecanla teşekkür etti ve eğitim alacağını söyledi… Bende ciddi misiniz dedim. Evet, yelken eğitimi alıyorum dedi… Bende ağzımdan aptalca bir şekilde kaçırıverdim… Bu yaşta mı? Adam bana döndü ve şöyle dedi… Hala yaşıyorum, hala nefes alabiliyorum ve hala bu tekneye çıkabiliyorum… Yaşımda ne var?
İste yaşamak sanırım böyle bir şey? Asla vaz geçmemek ve yeni tecrübelere her zaman açık olmak…
Dedim ya hala vaktiniz var… Çünkü bir şeyler yapabileceğiniz tek gün bu gün…